O Miño e o Barbantiño, artelladores do espazo na contorna de San Cibrao de Las

Ben sexa pola súa función como arterias de comunicación, como reservas de auga ou como fontes de enerxía, materia prima e alimento; o certo é que as grandes civilizacións e as principais cidades europeas aparecen historicamente ligadas a ríos de significación considerable (Nilo, Éufrates, Támesis, Danubio…). Desta maneira, resulta tan evidente a transcendencia e o importante papel que xogan os ríos na historia dos pobos que, tratando do castro de San Cibrao de Las, sería unha falta de acerto non darlles o valor que merecen tanto ao río Miño como ao Barbantiño.

Imaxe da contorna de San Cibrao de Las e da conca media do Miño.

Como xa falamos noutra ocasión, a extensa rede fluvial galega constitúe unha parte esencial do espazo xeográfico no que se desenvolve a cultura castrexa. Ademais, dada a relevancia que para calquera comunidade teñen a proximidade dos recursos, o control dos pasos naturais e o dominio das rutas de comunicación, cremos que os ríos non van ser só axentes condicionantes do asentamento e da tipoloxía dos castros; senón tamén factores de desenvolvemento das comunidades que se establecen nas súas marxes. Por este motivo e centrándonos no conxunto arqueolóxico de San Cibrao de Las, consideramos o amplo dominio visual sobre o territorio circundante como unha das súas características máis destacables.

Este control da contorna é facilmente apreciable no momento que accedemos á croa (recinto superior do poboado) pola porta Oeste; de feito, ao chegar ábrese ante nós unha panorámica inmellorable da conca media do Miño, unhas vistas que encarecidamente vos animamos a comprobar por vós mesmos. A maior visibilidade deste lado oriental confirma a sensación de que o castro vence ou se inclina cara ao Leste, como se dunha mesa mal calzada se tratase. Isto acontece porque realmente o castro bascula cara ao Barbantiño, afluente do río Miño pola súa marxe dereita, que funciona como vaso comunicante entre a cunca media do Miño e os vales interiores da banda central galega (A Ulloa, Terra de Melide, Deza…).

Imaxe da área oriental da croa, apréciase certa tendencia basculante cara ao Barbantiño.

Dende o Parque Arqueolóxico alentámosvos a coñecer o Camiño Natural do Barbantiño, sendeiro que destaca pola beleza do seu bosque de ribeira, polo bucólico dos seus muíños e pola fermosura das súas pontes e fervenzas.